zondag 25 april 2010

hoop, hoop, hoop

Afgelopen woensdag hebben we een poëzieproject, 'HOOP', gehad met alle B1 klassen van het Oosterlicht (LWOO en VMBO klassen). Het was een behoorlijke klus, hard werken, veel geduld hebben, maar uiteindelijk staat er dan ook echt wat. Heb een hilarisch leuke avond gehad! Wat zijn die leerlingen toch allemaal lekker direct en 'echt'. Met een dikke glimlach vol trots heb ik gezien hoe goed ze waren.
De leerlingen lieten zich niet uit het veld slaan en gingen, soms met de nodige tegenzin, door met wat ze moesten doen. Ook al stond er dan een te gedreven, alleen aan zichzelf denkende veel te dramatische dramadocent (die ook nog eens alle 'regels' van het lesgeven aan z'n laars lapte, zodat er werkelijk niemand meer naar hem luisterde). Hij was trouwens ook degene die voor het nodige gegniffel zorgde bij de stagiaires...
Ook de leerlingen zorgden voor leuke momenten: een paar jongens die op het podium een rap stuk staan te doen en middenin naar de coulissen roepen "of 'ie nog een keertje aan mag?!" bijvoorbeeld, of meiden die tijdens hun dans contact met je hebben, terwijl je in de coulisse staat, om vervolgens zwaar tevreden -met een glimlach van oor tot oor- het podium af te stormen, je een high-five te geven en allemaal door elkaar te roepen dat ze het tof vonden.
Daarnaast was het proces dat alle leerlingen doormaakten erg interessant om te zien. Een dag vol leerzaamheden dus. De leerlingen hebben echt gestraald op het podium en na een lange dag kunnen we concluderen dat er een hoop gebeurd is, we een hoop werk verzet hebben, dat er echt nog hoop is en dat 'hoop' zelf ook geslaagd is.
En nu hoort er iets te komen als 'en ze leefden nog lang en gelukkig'.

woensdag 7 april 2010

stuiterballen?

Om even kort terug te komen op mijn prullenbak verhaal: vorige week stond er een kapstok exact voor de ingang van ons lokaal geparkeerd. Deze week stond (naast de ietwat onhandige pilaar die iedere week weer middenin het lokaal staat) Erzsi gezellig mee te swingen. Jaja, elke keer valt er wel iets nieuws te beleven op het Oosterlicht te Nieuwegein.
Erzsi heeft Thijs en mij op ons natuurlijkst gezien. Improviserend in de lessen, onder andere wegens een naderend project: zingend met de leerlingen, band coachend en zelfs dansend (wij ODMers zijn zo multifunctioneel). 't Is toch altijd spannend als er iemand komt kijken. Zelfs mijn stagementor werd er een beetje onzeker van: "Je hebt wel lesgeef-god-Erzsi op bezoek." Gelukkig bijt ze niet... Naast het feit dat het spannend is, is het ook heel fijn dat er iemand komt kijken. Dan krijg je toch weer een verse blik en een nieuwe partner om even mee te sparren. Heerlijk om in je tussenuur onder het genot van een zonnetje en een kopje koffie/thee/chocolademelk/wat-zit-er-veel-in-die-machine gezellig mee te babbelen en vol nieuwe ideeën gepropt te worden.

Moet eerlijk bekennen dat ik de leerlingen om 8.05 stuiterend voor m'n neus af en toe best heftig vind, maar als ik eenmaal bezig ben kan ik ook oprecht van ze genieten. Gelukkig zijn deze leerlingen positief stuiterend en positief heftig. Er kwam er vandaag zelfs een tijdens de stagereflectie, in de pauze, melden dat 'ie vond dat ik het hartstikke goed gedaan had en 'ie het tof vond: schattig!
Had er vandaag ook een die het omgekeerde vertolkte. Ik ging een dans maken met een groepje leerlingen. Daarvoor moest wel een ander groepje wijken uit die ruimte, tja les gaat nu eenmaal voor. Dat ging helaas niet zonder slag of stoot. Er ging er een totaal door het lint. De scheldwoorden die dan uit zo'n puberende mond komen zijn werkelijk niet om aan te horen (de K van.... Kunst inderdaad).
Ieder nadeel heeft z'n voordeel: je ziet zo ontzettend veel op die school, 't zijn allemaal ervaringen die je mee kan nemen en bovendien kan je dus het contrast zo goed zien tussen die twee stuiterballen. Dat maakt je er weer even heel bewust van hoe tof leerlingen kunnen zijn en hoe leuk je het samen kan hebben.

zondag 4 april 2010

Zin in een casus?

Ja? Komt 'ie!
Op een vroege woensdag morgen ging ik samen met een tweede klas lekker zingen. Hoewel het vrij onverwacht was (niet van te voren afgesproken, dus ook niet voorbereid), kreeg ik niet of nooit geweest van Acda en de Munnik in m'n handen en hoppa zingen met die groep.
Later kreeg ik als feedback o.a. dit: "Eis ook stilte tijdens je intro".
Daar heb ik toen mijn gedachten overheen laten gaan evenals de Korthage cirkel. De korte versie:
Wat wilde, voelde, dacht en deed ik en wat wilden, voelden, dachten en deden de leerlingen?
Ik wilde het tempo in het zingen hoog houden, zodat we niet gigantisch in zouden kakken met z'n allen. Ik voelde dat het nodig was om gewoon lekker door te spelen/in te zetten met de piano als het rustig genoeg was, anders kregen de leerlingen nog veel meer ruimte om te kletsen. Ik dacht dat de leerlingen snel af zouden haken als ik niet flink tempo hield en daarom vond ik het niet erg dat het soms niet helemaal doodstil was tijdens mijn intro. Ik speelde dus af en toe een intro met wat ruis er doorheen, ruis tot een bepaalde grens weliswaar.
De leerlingen wilden wel zingen, maar wilden ook kletsen en natuurlijk wilden ze ook de nieuwe docent uitproberen. Ze voelden dat er weinig ruimte was om te kletsen, probeerden dat op bepaalde momenten te doen en waren vervolgens wel steeds op tijd stil om goed in te zetten en deden ook goed mee. De leerlingen dachten vast "Wat is muziek een fantastisch vak!", of ze dachten dat ze nog maar tien minuten moesten en dat er een docent behoorlijk veel van hen vroeg voor dat moment. De leerlingen deden wat ze moesten doen: zingen en stiekem af en toe een klein woordje tijdens mijn intro.
Om even te nuanceren: het was absoluut geen kippenhok. Het waren hooguit een paar leerlingen die af en toe heel zacht iets zeiden, wat ik persoonlijk niet storend vond. Ze waren het akkoord voordat ze in moesten zetten altijd stil en zetten steeds precies goed in, verder deden ze prima mee.
Kern: een paar leerlingen die af en toe, na een zeer intensieve les, heel zacht iets zeggen als jij je intro speelt, maar wel heel goed meedoen: tolereren en je tempo + sfeer hoog houden of niet?
Ik ben benieuwd naar jullie mening en eventuele nieuwe probeersels/handelingen!