hoop, hoop, hoop

Afgelopen woensdag hebben we een poëzieproject, 'HOOP', gehad met alle B1 klassen van het Oosterlicht (LWOO en VMBO klassen). Het was een behoorlijke klus, hard werken, veel geduld hebben, maar uiteindelijk staat er dan ook echt wat. Heb een hilarisch leuke avond gehad! Wat zijn die leerlingen toch allemaal lekker direct en 'echt'. Met een dikke glimlach vol trots heb ik gezien hoe goed ze waren.
De leerlingen lieten zich niet uit het veld slaan en gingen, soms met de nodige tegenzin, door met wat ze moesten doen. Ook al stond er dan een te gedreven, alleen aan zichzelf denkende veel te dramatische dramadocent (die ook nog eens alle 'regels' van het lesgeven aan z'n laars lapte, zodat er werkelijk niemand meer naar hem luisterde). Hij was trouwens ook degene die voor het nodige gegniffel zorgde bij de stagiaires...
Ook de leerlingen zorgden voor leuke momenten: een paar jongens die op het podium een rap stuk staan te doen en middenin naar de coulissen roepen "of 'ie nog een keertje aan mag?!" bijvoorbeeld, of meiden die tijdens hun dans contact met je hebben, terwijl je in de coulisse staat, om vervolgens zwaar tevreden -met een glimlach van oor tot oor- het podium af te stormen, je een high-five te geven en allemaal door elkaar te roepen dat ze het tof vonden.
Daarnaast was het proces dat alle leerlingen doormaakten erg interessant om te zien. Een dag vol leerzaamheden dus. De leerlingen hebben echt gestraald op het podium en na een lange dag kunnen we concluderen dat er een hoop gebeurd is, we een hoop werk verzet hebben, dat er echt nog hoop is en dat 'hoop' zelf ook geslaagd is.
En nu hoort er iets te komen als 'en ze leefden nog lang en gelukkig'.