zondag 6 juni 2010

Zuiver stemmen

Niet uitermate origineel, maar graag wil ik het even hebben over klassieke muziek en hoe vreselijk men dat tegenwoordig vindt. Toch knap dat Andre Rieu dan al jaren muziekexportartikel nummer 1 is van Nederland. Zo impopulair is die muziek dus helemaal niet. Van gekleurde homoseksuelen tot uitgezakte Postcodeloterij-spelers, via platina blonde barbies tot grijskuiven, een zeer gemêleerd publiek geniet van Rieu en zijn gefiedel. Op vakantie in Australië en Aboriginal muziek kopen? Dan moet je goed kijken tussen alle platen van ‘de man met de viool’. Klassieke muziek is niet hot? Wat een geblaat. Dat zou moeten betekenen dat wanneer een muziekstijl onder een bepaalde leeftijdscategorie niet ‘hot’ is, het direct uitgestorven en doods is: dat zou erop neerkomen dat geen enkele muziekstijl ‘heet’ is. Muziek als the Beatles, MJ en Sineke (goed, misschien hebben we een uitzondering op de regel), zou dan dus allang niet meer moeten zijn.
Muziek is kunst en kunst is tijdloos en zou dus niet uit moeten kunnen sterven.
Daar zit echter een klein probleem: muziek moet wel de mogelijkheid krijgen om gehoord te worden. Daar wil ik graag even iets over zeggen: tegenwoordig zijn kunst en cultuur, dus ook muziek, schijnbaar niet meer belangrijk. Sommige politieke partijen zouden graag alle subsidies afschaffen. Dan is muziek in ons kikkerlandje - behalve dan in Wo_Men_At_Work waar je echt je gehoorbescherming nodig hebt vanwege de decibellen - niet meer hoorbaar. Stel je dat eens voor, een land zonder muziek… Dat zou betekenen dat, mocht je ooit de behoefte hebben om naar mijnheer Rieu te gaan om lekker mee te deinen, je eerst de bush van Australië moet bedwingen.
Wel kunst en cultuur in eigen land? Stem verstandig en nee, we hebben het hier niet over de snaren van de viool van Rieu.  

Bronnen:
Buma Cultuur, exportprijs voor Andre Rieu: http://www.bumacultuur.nl/nl/page/activiteiten/prijzen
En natuurlijk onze reader: voortgezet onderwijs I, HDM 2-1-03 STG 2-1-02

woensdag 2 juni 2010

(Mijn) student zijn

Hoe steiler, moeilijker en langer de weg naar het allerhoogste topje van die immense berg, hoe mooier dat fabuleuze uitzicht is. - een quote van Mirjam en een waarheid als een koe lijkt me zo -

Hoewel het af en toe toch lekker is een skilift naar boven te pakken, ook al ben je je dan misschien minder bewust van het uitzicht. Je valt, staat op, valt weer en krabbelt vervolgens weer dapper overeind... zo blijft dat doorgaan. Is dat moeilijk? Ja. Kost dat energie? Bergen (om maar even in die termen te blijven). Leer je er wat van? Heel veel zelfs.
Soms kunnen dingen je echt uit het veld slaan. Je bent boos, verdrietig, teleurgesteld, het doet pijn: je valt. Vervolgens probeer je voorzichtig of alle vitale onderdelen nog werken, je krabbelt spiertje voor spiertje weer overeind. Je roept of schreeuwt wellicht een keer flink, laat een traan over je wang rollen, krijgt een troostende knuffel en grijpt vervolgens je strijdbijl weer op. Jij bent in het hier en nu, je haalt diep adem en gaat met een extra blauwe plek de strijd weer aan. Welke strijd dat is en of dat überhaupt een strijd is... dat valt nog te bezien, maar ze krijgen je niet klein.